Kleding… Dit weekend hebben we
bij de Ikea de meest aparte mensen gezien. Meiden met spinnerige spillepootjes
onder hun hotpants of ultra korte shorts, of hoe die dingen dan tegenwoordig
ook heten, en vrouwen van ver boven een “bepaalde” leeftijd (lees 60+) die
ontzettend leuke jurkjes droegen die niet verder kwamen dan net boven de knieën.
Ik heb meer spataderen gezien dan me lief was, en als je weet dat ze net bij je
achillespees beginnen, waarom moeten de mensen op de roltrap achter je dan die
wegenkaart half tot Middelbeers zien lopen? Al even schattige, fleurige jurkjes
werden volledig uitgerekt door de Dikke Dames Brigade, waartoe ik mezelf ook reken,
al zal ik de naden van een jurkje nooit zo op de proef durven stellen.
Het is tegenwoordig een hel om
leuke kleding te vinden als je een Vrouw van Formaat bent. Op een of andere
manier diept mijn moeder nog wel eens een leuk shirtje voor me op, maar meestal
loop ik zelf met lege handen en een oplopende depressie kledingzaken uit. Want
zelfs De Dikke Dames afdelingen worden bevolkt door stretchstofjes die tot in
de allergrootste maat nog het rollade-effect hebben, en als brede dame wil ik
nog niet dood gevonden worden in solide modeverantwoord neongroen, -roze of -oranje.
Ik lijk naar mijn idee al op een abri, ik hoef niet ook nog licht te geven, bedankt.
Er is een ding waar ik me wel
prettig bij voel… Thema t-shirts. Online zijn er enkele bedrijven die speciale
ontwerpen voor 48 uur te koop aanbieden voor billijke prijzen en verzendkosten.
En nu ik eenmaal weet dat de heren XXL heerlijk zit, ik geen buik hoef in te
houden en toch plek zat heb voor mijn toch redelijk aanwezige boezem… Door de onderwerpen/ontwerpen kan ik net zo
veel, zo niet meer, van mijn persoonlijkheid en interesses laten zien dan in
bijvoorbeeld een veel te fel, en strakker-dan-strak tuniekje van de C&A dat
beter past bij een anorexische spriet van 16. En zo komt het dat ik inmiddels
een redelijke verzameling t-shirts heb met Portal, Serenity/Firefly, Stephen
King en Doctor Who ontwerpen, die gezellig en broederlijk zij aan zij in de
kast liggen. Damesachtig is anders, en nee, ik voel me niet super-vrouwelijk… De dagen dat ik graatmager en in een lange
zwarte jurk naar Carré ging heb ik ver, ver achter me gelaten. (Al kan ik van
de jurken geen afstand doen). Maar ik laat toch iets van mezelf zien, op deze
manier. Twee Who shirts zitten nog in de post, en ik heb net nog een Portal
shirt besteld.
Puur en alleen door mijn bezopen
gezondheid ben ik zo dik geworden, is mijn metabolisme een bende en ligt mijn
schildklier al lang op apegapen… Maar onder al deze lagen is er toch nog iets
van de José over die ik ken. En die kan ze dan tenminste nog in haar t-shirts
door laten schijnen.
